Artur Rubinstein "Moje długie życie"

 Słuchając, tak często powtarzającego się w wspomnieniach "Tańca ognia" rozpoczynam pisanie skromnej recenzji autobiografii, która zrobiła na mnie ogromne, wręcz kolosalne wrażenie.

Żegnając się z młodym Arturem Rubinsteinem w pierwszej części jego wspomnień zatytułowanych "Moje młode lata" nie miałam pojęcia, ile jeszcze przede mną. Druga część jest zdecydowanie obszerniejsza, liczy powiem prawie 700 stron, ale jeszcze ciekawsza. W tych bowiem książkach (wydanie dwutomowe) przedstawione zostało długie życie Mistrza od roku 1917 do lat 80 dwudziestego wieku.

Rubinstein zaprasza nas do towarzyszenia mu w wielkiej podróży, w czasy które nieodwracalnie przeminęły, zabierając cały swój urok. Tutaj królowały eleganckie bale, przyjęcia i koncerty. Z wielką przyjemnością czytałam o rozrywkach społeczeństwa europejskiego w latach międzywojennych. Poznawałam kolejnych, szalenie interesujących ludzi, którzy mieli wpływ na losy samego Rubinsteina, ale również wielu innych osób. "Oglądałam" Paryż, Nowy Jork, Tokio, Szanghaj sprzed ponad pół wieku. Przyglądałam się także ówczesnemu społeczeństwu europejskiemu, amerykańskiemu czy azjatyckiemu. Cóż za porywająca i kształcąca podróż!

Zaznajomiłam się również z osobą niepozorną, ale która miała wielki wpływ na całe życie Autora - Nelą Młynarską. Ta urocza osoba, całkowicie zawróciła w głowie dojrzałemu pianiście i zagorzałemu kawalerowi. Utalentowana muzycznie i kulinarnie córka znanego dyrygenta i dyrektora Filharmonii Narodowej stworzyła mu prawdziwy dom, gdziekolwiek się znajdował. Jej popularna książka, która doczekała się w Polsce sześciu wydań znajduje się już na mojej liście "do przeczytania".

Pozostaje mi Was naprawdę gorąco zachęcić do przeczytania tej wspaniałej autobiografii. Dla każdego miłośnika XX wieku będzie to swoista wyprawa w przeszłość, dla melomana - okazja do zaznajomienia się z najbardziej popularnymi utworami ubiegłego stulecia i odkrycia ich na nowo, dla podróżnika - rzut okiem na kraje Dalekiego Wschodu, w których Rubinstein przebywał w

latach 30. Słowem- książka dla każdego.

Aby została jednak na nowo odkryta potrzebuje nowego wydania. W pierwszym i zarazem ostatnim z roku 1988 brakuje zdań, a jestem również pewna, że całych akapitów tekstu. Przypuszczam, że jest to sprawa cenzury, gdyż owe fragmenty dotyczyły głównie obserwacji poczynionych w trakcie tournée po Związku Sowieckim w latach przedwojennych. Przez owe opuszczenia brakuje obiektywnego i cennego spojrzenia na ówczesną sytuację w kraju. Dopuszczone fragmenty wskazują na państwo w którym brakowało dosłownie wszystkiego i to nawet dla tak uprzywilejowanej osoby, jakim był znany pianista. Również oprawa graficzna nie zachęca do sięgnięcia - brzydka okładka, rozpadające się wydanie. Już planuję jakiś mail do Wydawnictw w tej sprawie. Może razem udało by nam się coś zrobić?

A na koniec fragment, który zrobił na mnie największe wrażenie. Występuje on po słowach 90- letniego wówczas Rubinsteina, skarżącego się na współczesną sytuację, gdzie "... życie rodzinne i moralność w Europie upadły tak nisko, jak nigdy w całej historii ..." . Słowa te dają nadzieję i podsumowują całe życie wielkiego człowieka, który kochał je bezwarunkowo i wierzył w lepsze jutro:

"Jednakże ten stan świata nie może zakłócać i nie zakłóca mojego głębokiego umiłowania życia. Podobnie jak historyk, wierzę mocno, że przyszłość przyniesie nowy renesans i że ów pesymistyczny obraz współczesności wypełni tylko kilka kart historii jako konieczny kontrast dla pełnej oceny lepszych czasów."

Na zdjęciu widnieje Nela w 1928 roku.
Cytaty pochodzą  z książki A.Rubinsteina "Moje długie życie" , Wyd. Muzyczne, Kraków 1988 r.